Opera, juxta editionem venetam MDCCLV / Divi Thomae Aquinatis... Accedunt Fr. Joannis Francisci Bernardi Mariae de Rubeis in singula opera admonitiones praeviae.
Tomo IV
Tabla de Contenido
Preliminares.
Fr. Joann. Franc. Bern. Marle de Rubeis ordinis predicatorum, Admonitio Praevia.
Index. Librorum, et capitum.
Liber Primus.
II. Quae sit Auctoris intentio.
III. Quod in iis quae de Deo confitemur.
IV. Quod divina naturaliter cognita convenienter hominbus credenda proponuntur.
VI. Quod assentire his qua sunt fidei...
VII. Quod vertitati fidel chistianae non contraria tur vertitas rationis.
VIII. Qualiter se habeat humana ratio ad veritatem fidei primam.
IX. Ordo, modus procedendi in hoc opere.
XI. Reprobatio premissa opinionis, solutio rationum pramissarum.
XII. De opinione dicentium, quod deum esse sola fide tenetur...
Caput XIII. Rationes ad probandum Deum esse.
XV. Quod deus est aternus.
XVI. Quod inDeo non sit potentia passiva.
XVII. Quod Deus non est materia.
XVIII. Quod in Deo nulla sit compositio.
XIX. Quod in Deo nihil est violentum, nihilque preter naturam.
XXI. Quod Deus est sua essentia.
XXIII. Quod in Deo non sit aceidens.
XXIV. Quod esse divinum non potest designari per additionem differentia substantialis.
XXVI. Quod Deus non est esse formale omnium.
XXVII. Quod Deus non sit forma alicujus corporis.
XXIX. Quomodo in rebus similitudo ad Deum inveniri potest.
XXX. Que nomina de Deo predicari possint.
XXXI. Quod divina perfectio, pluralitas nominum divinorum divina simplicitari non repugnant.
XXXIII. Quod ea qua de Deo, aliis rebus predicantur…
XXXIV. Quod ea qua dicuntur de Deo, creaturis, analogice dicuntur.
XXXV. Quod plura nomina dicta de Deo, non sunt synonyma.
XXXVI. Quod propositiones quas intellectus noster de Deo format, non sunt vane.
XXXVII. Quod Deus est bonus.
XXXIX. Quod in Deo non possit esse malum.
XL. Quod Deus est ominis boni bonum.
XL. Quod Deus sit summum bonum.
XLII. Quod Deus est unus.
XLIII. Quod Deus est infinitus.
XLIV. Quod Deus est intelligens.
XLV. Quod intelligere Dei est sua essentia.
XLVII. Quod Deus perfecte intelligit se ipsum.
XLVIII. Quod Deus primo per se solum se ipsum cognoscit.
XLIX. Quod Deus cognoscat alia a se.
LI. Rationes ad inquirendum, qualiter multitudo intellectorum sit in intellectu divino.
LII. Rationes quod hujusmodi multitudo intelligibilium nom est in intellectu divino.
LIII. Quomodo multituduo intellectorum sit in Deo.
LV. Quod Deus omina simul intelligit.
LVI. Quod in Deo non est habitualis cognitio.
LVII. Quod conttio Dei non est discursiva.
LIX. Quod a Deo non excluditur veritas enuntiabilium.
LX. Quod Deus est veritas.
LXI. Quod Deus est purissima veritas.
LXIII. Rationes volentium a Deo subtrahere cognitionem singularium.
LXIV. Ordo dicendorum circa divinam cognitionem.
LXV. Quod Deus singularia cognoscat.
LXVI. Quod Deus cognoscit ea que non sunt.
LXVIII. Quod Deus cognoscit motus voluntatis.
LXIX. Quod Deus cognoscit infinita.
LXXI. Quod Deus cognoscit mala.
LXXII. Quod Deus sit volens.
LXXIII. Quod voluntas Dei sit ejus essentia.
LXXIV. Quod principale volitum Dei est divina essentia.
LXXV. Quod Deus volendo se, vuli etiam alia a se.
LXXVII. Quod volitorum multitudo non repugnant simplicitati divina substantia.
LXXVIII. Quod divina voluntas ad singularia bona se extendit.
LXXIX. Quod Deus velit etiam qua nondum sunt.
LXXX. Quod Deus de necesítate suum esse, suma bonitatem.
LXXXI. Quod Deus non de necessitate vult alia a se.
LXXXII. Rationes contra premissa, earum solutiones.
LXXXIII. Quod Deus vult aliquid aliud a se, necessitate supositionis.
LXXXIV. Quod voluntas Dei non est impossibilium secundum se.
LXXXVI. Quod divine voluntatis potest ratio assignari.
LXXXVII. Quod divinae volutatis nihil potesti esse causa.
LXXXVIII. Quod in Deo est liberum arbitrium.
LXXXIX. Quod in Deo non sunt passiones affectum.
XC. Quod in Deo sit delectatio, gaudium.
XCI. Quod in Deo sit amor.
XCII. Quomodo in Deo ponantur esse virtutes.
XCIII. Quod in Deo virtutes sunt que circa acciones.
XCIV. Quod in Deo sunt virtutes contemplativa.
XCVI. Quod Deus nihil odit.
XCVII. Quod Deus est vivens.
XCVIII. Quod Deus sit sua vita.
XCIX. Quod vita Dei est sempiterna.
C. Quod Deus est beatus.
CI. Quod Deus sit sua beatitudo.
CII. Quod divina beatitudo perfectissima est, omnemque aliam beatitudinem excedit.
Liber Secundus.
II. Quod consideratio creaturarum utilis est ad fidei instructionem.
III. Quod cognitio creaturarum valet ad destructionem errorum qui nsunt circa Deum.
IV. Quod aliter considerat de creaturis Philosphus, aliter Theologus.
V. Ordo dicendorum.
VI. Quod Deo competti esse aliis principium essendi.
VII. Quod potentia activa sit in Deo.
VIII. Quod Dei potentia sit ejus substantia.
IX. Quod Dei potentia sit ejus actio.
X. Qualiter potentia in Deo dicatur.
XI. Quod de Deo aliquid dicatur relative ad creaturas.
XII. Quod relationes Dei ad creaturas non sunt realiter in Deo.
XIII. Quod relationes quibus Deus ad res alias refertur...
XIV. Quod multas relationes dici de Deo, non derogat ejus simplicitati.
XV. Quod omnia quae sunt, a Deo sunt.
XVII. Quod creatio non est motus, neque mutatio.
XVIII. Quod creatio non potest impugnari per rationes sumptas ex natura motus, mutationis.
XIX. Quod creatio est absque successione.
XX. Quod nullum corpus potest creare.
XXI. Quod solius Dei est creare.
XXII. Quod Deus sit omnipotens.
XXIII. Quod Deus non agit per necessitatem.
XXV. Qualiter Deus omnipotens, dicatur quadam non posse.
XXVI. Quod divinus intellectus ad determinatos effestus non coaretatur.
XXVII. Quod divina voluntas ad determinatos effectus non coarctatur.
XXVIII. Qualiter in rerum productione debitum justitia invenitur.
XXIX. Qualiter in productione alicujus creatura potest debitum justitia...
XXXI. Quod non est necessarium creaturas fuisse ab eterno.
XXXII. Rationes probare volentium etermitatem mundi ex parte Dei accepta.
XXXIII. Rationes ex parte creaturarum sumpta.
XL. Quod materia non est prima causa distinctionis rerum.
XLI. Quod distinctio rerum non est propter contrarietatem primorum agentium.
XLII. Quod causa distinctionis rerum non est secundorum agentium ordo.
XLIII. Quod distinctio rerum non est per Angelum inducentem in materiam diversas formas.
XLV. Qua sit prima causa distinctionis rerum secundum veritatem.
XLVI. Quod oprortuit perfectionem universi esse aliquas naturas intellectuales.
XLVII. Quod substantia intellectuales sint volentes.
XLIX. Quod substantia intellectualis non sit corpus.
L. Quod substantia intellectuales sunt immateriales.
LI. Quod substantia intellectuales non sunt forma materiales, sed subsistentes.
LII. Quod in substantiis intellectualibus differt esse, quod est.
LIII. Quod in substantiis intellectualibus creatis est actus, potentia.
LIV. Quod non est idem compositio ex materia forma, ex substantia esse.
LVI. Utrum substantia intellectualis possit uniri corpori...
LVII. Positio Platonis d'unione anima intellectiva ad corpus.
LIX. Quod intellectus possibilis homiis non est substantia separata.
LXI.Quod pradicta positio est contra sententiam Aristotelis.
LXII. Contra opinionem Alexandri d'intellectu possibili.
LXIII. Quod anima non sit complexio, ut posuit Galenus.
LXIV. Quod anima non sit harmonia.
LXV. Quod anima non sit corpus.
LXVI. Contra ponentes intellectum, sensum esse idem.
LXVII. Contra potentes, intellectum possibilem esse imaginationem.
LXIX. Solutio rationum quibus supra probatur quod substantia...
LXX. Quod secundum dicta Aristotelis oportet ponere intellectum uniri corpori ut formam.
LXXI. Quod anima immediate unitur corpori.
LXXII. Quod anima sit tota in toto, in qualibet parte.
LXXIV. De opinione Avicenna, qui posuit formas intelligibiles non conservari in intellectu possibili.
LXXVI. Quod intellectus agens non sit substantia separata, sed aliquid anima.
LXXVIII. Quod non fuit sententia Aristotelis...
LXXX. Rationes probantes amimam humanam corrumpi corrupto corpore.
LXXXV. Quod anima non est de substantia Dei.
LXXXVII. Quod anima humana producatur in esse a Deo per creationem.
LXXXVIII. Rationes contra determinatam veritatem.
XCII. De multitudine substantiarum separatarum.
XCIII. Quod substantia separata non sunt multa unius speciei.
XCV. Quomodo accipiatur genus, species in substantiis separatis.
XCVI. Quod subsatantia se parata non accipiunt cognitionem ex sensibilibus.
XCVII. Quod intellectus substantia separata semper actu intelligit.
XCIX. Quod substantia separata materialia cognoscunt.
C. Quod substantia separatacongnoscunt singularia.
CI. Utrum substantia separata naturali cognitione cognoscant omnia simul.
Liber Tertius.
II. Quod omne agens agit propter finem.
III. Quod omne agens agit propter bonum.
IV. Quod malum est prater intentionem in rebus.
V. Rationes contra determinatam veritatem.
VI. Solutio rationum premissarum.
VII. Quod malun¡m non est aliqua natura.
VIII. Rationes contra premissam conclusionem.
X. Quod causa mali est bonum.
XII. Quod malum non totaliter consumit bonum.
XIII. Quod malum habet aliquo modo causam.
XIV. Quod malum est causa per accidens.
XV. Quod non est summum malum, quod sit omnium malorum principium.
XVII. Quod omnia ordinantur in unum fineim, qui est Deus.
XVIII. Quomodo Deus sit finis omnium.
XIX. Quod omina intendunt assimilari Deo.
XXI. Quod res intendunt assimilari Deo in hoc quod sunt causa.
XXIII. Quod coelum movetur ex aliqua intellectuali substantia.
XXVII. Quod felicitas humana non consistit in delectationibus corporalibus.
XXVIII. Quod felicitas non consistit in honoribus.
XXIX. Quod felicitas hominis non consistit in gloria humana.
XXX. Quod felicitas hominis non consistit in divitiis.
XXXII. Quod felicitas non consistit in bonis corporis.
XXXIII. Quod felicitas non consistit in parte sensitiva.
XXXIV. Quod ultima hominis felicitas non consistit in actibus virtutum moralium.
XXXV. Quod ultima hominis felicitas non consistit in actu prudentia.
XXXVI. Quod felicitas non consistit in operatione artis.
XXXVII. Quod ultima hominis felicitas consistit in contemplatione Dei.
XXXIX. Quod felicitas humana non consistit in Dei qua habetur per demonstrationem.
XL. Quod felicitas humana non consistit in cognitione Dei qua est per fidem.
XLIII. Quod non possumus intelligere in hac vita substantias separatas...
XLV. Quod non possumus aliquo modo in hac vita intelligere substantias separatas.
XLVII. Quod non possumus in hac vita videre Deum per essentiam.
XLIX. Quod substantia separata non vident Deum per essentiam...
LI. Quod Deus per essentiam videatur.
LII. Quod nutla creata substantia potest sua naturali virtute…
LIV. Rationes contra predictam determinationem, earum soluciones.
LV. Quod intellectus non comprehendit divinam essentiam.
LVII. Quod omnis intellectus, cujuscumque gradus…
LVIII. Quod unus alio prefectius Deum videre potest.
LX. Quod videntes Deum, omnia simul vident in ipso.
LXI. Quod per visionem Dei aliquis sit particeps vitae eterna.
LXIII. Qualiter in illa ultima felicitate omne desiderium hominis completar.
LXV. Quod Deus conservat res in esse.
LXVI. Quod nihil dat esse, nisi inquantum agit virtute divina.
LXVIII. Quod Deus est ubique, in ómnibus rebus.
LXXI. Quod divina providentia non excludit malum totaliter a rebus.
LXXII. Quod divina providentia non excludit contingentiam a rebus.
LXXIV. Quod divina providentia non excludit casum, fortunam.
LXXVI. Quod providentia Dei sit singularium immediate.
LXXVIII. Quod mediantibus creaturis intellectualibus alie creatura reguntur a Deo.
LXXIX. Quod substantia intellectuales inferiores reguntur per superiores.
LXXXI. De ordinatione hominum ad invicem, ad alia.
LXXXIII. Epilogus predictorum.
LXXXIV. Quod corpora coelestia non imprimant in intellectus nostros.
LXXXVII. Quod motus colestis corporis non sunt causa electionum…
LXXXIX. Quod motus voluntatis causatur a Deo, non solum a voluntate.
XC. Quod electiones voluntates humana subduntur divine providentia.
XCI. Quomodo res humana ad superiores causas reducantur.
XCIV. De certitudine divine providentia.
XCVI. Quod peticiones orantium non semper admittuntur a Deo.
XCIX. Quod Deus potest operari preter ordinem rebus inditum...
C. Quod ea qua Deus preter nature ardinem facit, non sunt contra naturam.
CII. Quod solus Deus potest miracula facere.
CIII. Quod substantia spirituales aliqua miracula operantur...
CV. Unde magorum operationes efficaciam habeant.
CVII. Quod substantia intellectualis cujus auxilio magicae artes utuntur…
CIX. Quod in demonibus possit esse peccatum, qualiter.
CX. Solutio rationum pramissarum.
CXII. Quod creature rationales gubernantur propter se ipsas...
CXIII. Quod rationalis creatura dirigitur a Deo ad suos actus...
CXIV. Quod divinitus hominibus leges dantur.
CXV. Quod lex divina principaliter ordinat hominem in Deum.
CXVI. Quod finis legis divine est dilectio Dei.
CXVII. Quod divina lege ordinamur ad dilectionem proximi.
CXIX. Quod per sensibilia quedam mens nostra dirigitur in Deum.
CXXI. Quod divina lex ordinat hominem secundum rationem circa corporalia, sensibilia.
CXXII. Qua ratione fornicatio simplex secundum legem divinam sit peccatum...
CXXIV. Quod matrimonium debeat esse unius ad unam.
CXXV. Quod matrimonium non debeat fieri Inter. Propincuos.
CXXVII. Quod nullius cibi usus est peccatum secundum se.
CXXVIII. Quomodo secundum legem Dei homo ad proximum ordinatur.
CXXIX. Quod in actibus humanis sunt aliqua recta secundum naturam...
CXXXDe consiliis qua dantur in lege divina.
CXXXI. Rationes impugnantium voluntarium paupertatem.
CXXXIV. Solutio rationum supra inductarum contra paupertatem.
CXXXVII. Contra eos qui matrimonium virginitati quabant.
CXXXVIII. De errore corum qui vota impugnant.
CXL. Quod actus hominis puniuntur, premiantur a Deo.
CXLI. De differentia, ordine poenarum.
CXLIII. De poena qua debetur peccato mortali…
CXLIV. Quod per peccatum mortale ultimo fine aliquis in eternum privatur.
CXLVI. Quod judicibus licet poenas inferre.
CXLVII. Quod homo indiget divino auxilio ad beatitudinem consequendam.
CXLIX. Quod predictum auxilium homo promereri non potest.
CL. Quod predictum auxilum gratia nominatur...
CLII. Quod divina gratia causat in nobis fidem.
CLIII. Quod divina gratia causat in nobis spem futura beatitudinis.
CLVI. Quod ille qui decidit a gratia per peccatum...
CLVII. Quod homo a peccato liberari non potest nisi per gratiam.
CLIX. Quod rationabiliter homini imputatur...
CLX. Quod homo in peccato existens, sine gratia peccatum vitare non potest.
CLXI. Quod Deus aliquos a peccato liberat...
CLXIII. De predestinatione, reprobatione, electione divina.
Liber Quartus.
II. Quod sit generatio, paternitas, filiato in divinis.
III. Quod filius Dei sit Deus.
V. Opinio Sabellii de filio Dei, ejus improbatio.
VI. De opinione Arii circa filium Dei.
VII. Improbatio positionis Arii.
Caput VIII. Solutio ad auctoritates quas Arius pro se inducebat.- X. Rationes contra generationem, processionem divinam.
Caput XI. Quomodo accipienda sit generatio in divinis...
XIII. Quod non est nisi unus filius in divinis.
XV. De Spiritu Sancto quod sit in divinis.
XVI. Rationes ex quibus aliqui Spiritum Sanctum existimaverunt esse creaturam.
XIX. Quomodo intelligenda sunt qua de Spiritu Sancto dicuntur.
XX. De effectibus attributis Spiritui Sancto in Scripturis respectu totius creature.
XXII. De effectibus attributis Spiritui Sancto secundum quod mover creaturam in Deum.
XXVI. Quod non sunt nisi tres persona in divinis...
XXVII. De incarnatione verbi secundum traditionem sacre Scripture.
XXVIII. De errore Photini circa incarnationem.
XXX. De errore Valentini circa incarnationem.
XXXII. De errore Arii, Apollinaris circa animam Christi.
XXXIII. De errore Apollinaris dicentis animan rationalem non fuisse in Christo...
Caput XXXIV. De errore Theodori Mopsuesteni circa unionem verbi ad hominem.
XXXVI. De errore Macharii Antiocheni ponentis unam tantum voluntatem in Christo.
XXXVIII. Contra eos qui ponunt duas hypostases...
XXXIX. Quid catholica fides sentiat de incarnatione Christi.
XLII. Quod assumptio humana natura maxime competebat verbo Dei.
XLIII. Quod humana natura assumpta a verbo non prextitit assumptioni…
XLIV. Quod natura humana assumta a verbo...
XLV. Quod Christum decuit nasci ex virgine.
XLVI. Quod Christus natus est de Spiritu Sancto.
XLVII. Quod Chistus non fuit filius Spiritus Sancti secundum carnem.
XLVIII. Quod non est dicendum :Chiristus est creatura.
XLIX. Solutio rationum contra incarnationem superius positarum.
LI. Objectiones contra peccatum originale.
LII. Solutio objectionum positarum.
LVII. De distinctione sacramentorum veteris, nova legis.
LVIII. De número sacramentorum nova legis.
LIX. De baptismo.
LX. De confirmatione.
LXI. De Eucharista.
LXII. De errore infidelium circa Eucharista sacramentum.
LXIII. Solutio premissarum difficultatum...
LXIV. Solutio eorum qua objiciebantur ex parte loci.
LXV. Solutio eorum qua objiciebantur ex parte accidentium.
LXVII. Solutio eorum qua objiciebantur ex parte fractionis.
LXVIII. Solutio auctoritatis supra inducta.
LXIX. Ex quali pane, vino debet confici hoc sacramentum.
LXXI. Quod homo peccans post sacramentorum gratiam...
LXXIII. De Sacramento Extrema Unctionis.
LXXV. De distinctione ordinum.
LXXVI. De Episcopali dignitate, quod in ea unus sit summus.
LXXVIII.De sacramento matrimonii.
LXXIX. Quod per Christum resurrectio corporum sit futura.
LXXXI. Solutio premissarum objectionum.
LXXXV. Quod corpora resurgentium erunt alterius dispositionis quam ante.
LXXXVI. De qualitate corporum glorificatorum.
LXXXVIII. De sexu, etate resurgentium.
LXXXIX. De qualitate corporum resurgentium in damnatis.
XC. Quomodo substantia incorpore patiantur ab igne corporeo.
XCII. Quod anima Sanctorum post mortem habent voluntatem immutabilem in bono.
XCIV. De immobilitate voluntatis animabus in purgatorio detentis.
XCV. De causa immutabilitatis communiter in omnibus...
XCVI. De finali judicio.
XCVII. De statu post judicium.
Regresar a Indice de Tomos